Sekrety propolisu

Świat ogarnęła panika, psychoza i strach związany z COVID-19. A może zamiast tego, można by wyciągnąć odpowiednie wnioski na przyszłość…?

Na niektórych etapach choroby, pomoc lekarska jest nam niezbędna i nie podlega to dyskusji. Jednak wielu złych sytuacji zdrowotnych możemy uniknąć działając profilaktycznie. Jak już mówiono w starożytności: „organizm ludzki jest swoim najlepszym doktorem, pod warunkiem że dostarczymy mu odpowiednich składników”.

Propolis (kit pszczeli), bo o nim dziś będzie mowa, może odegrać kluczowe i profilaktyczne działania, jak również pomóc w walce z chorobą.

 Co to jest?

Propolis to żywicowata, lepka substancja, produkowana przez pszczoły i stanowiąca połączenie woskowatej wydzieliny owadów, z żywicą zebraną z roślin. Ze względu na pochodzenie (krajowy, bądź z innych części świata) może różnić się swoim składem. Rzutuje to w dużym stopniu na działanie farmakologiczne tej substancji. Jednak propolis pochodzący z różnych części geograficznych świata, nie różni się swoim działaniem przeciwdrobnoustrojowym , ponieważ pszczoły do celów higienicznych w gnieździe (zabezpieczenie przed rozwojem drobnoustrojów chorobotwórczych) pozyskują substancje roślinne, bogate w związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym.

Kontakt człowieka z propolisem sięga odległych czasów. Co sprawiło że został on doceniany i wzbudza coraz to większe zainteresowanie w śród naukowców? Można domniemywać że „obronnych” właściwości propolisu człowiek zaczął się domyślać. Na początku bartnictwa, kiedy to pszczele ule oraz te zakładane przez owady w naturalnych środowiskach, zaczęły przybierać różne postacie, podczas przeglądania ich przez człowieka, została zwrócona istotna uwaga na pewną sytuację. Szczotki nieproszonych gości, których zwabił zapach miodu i larw (wysoko białkowe pożywienie), zostały przez pszczoły uśmiercone ich jadem. W ulu pojawił się problem, jak usunąć dane zwłoki intruza? Pszczoły są zbyt małe i słabe, by mogły same go usunąć (mówimy tu o naturalnym ich środowisku). Pozostawienie ich wiązało się ze zgniciem i degradacją całego gniazda.

I tu z pomocą przyszedł propolis. Szczotki intruzów zostały pokryte tą substancją, co uniemożliwiało ich dalszy rozkład. Jest to najlepszy dowód o jego mocnym działaniu antyseptycznym. Również w naturalnym środowisku pszczoły, które osiedlają się np. w starych drzewach lub kłodach, pokrywają wnętrze swojego gniazda tą szlachetną wydzieliną. Powstrzymuje to dalszy rozkład drzewa i hamuje rozwój pleśni, grzybów – mimo dużej wilgoci, która panuje wewnątrz gniazda. Można śmiało zatem stwierdzić, że jest to dla pszczół wewnętrzny materiał budowlany.

Obecne badania prowadzone nad propolisem, wykazały ponad 400 składników. Do tych najcenniejszych można zaliczyć:

Bioflawonoidy( ok 50 związków), Hydroksykwasy (ok 20 związków), Estry aromatyczne ok 30 związków), Olejki eteryczne, Terpeny (ok 0.5%), Substancje lipidowe (ok 8%), Witaminy z grupy B1, B2, B6, PP, C, A, D, E,  Kwas pantotenowy, Beta-karoten, Enzymy, Wolne aminokwasy (ok 17%), Węglowodany-glukoza-fruktoza-sacharoza, Wosk pszczeli (ok 25 %), Biopierwiastki-selen, magnez, żelazo, miedź, cynk, chrom, mangan.

Na szczególną uwagę zasługuje tutaj SELEN, który odgrywa kluczową rolę w naszym układzie immunologicznym.

Główne zastosowania i właściwości lecznicze Propolisu:

-Aktywności antyoksydacyjne,

-Działania przeciwzapalne,

-Działania immunostymulujące,

-Aktywność chemoprewencyjna, cytostatyczna i proapoptyczna,

-Choroby alzheimera,

-Stwardnienie rozsiane,

-Choroby przewodów pokarmowych, refluks żołądka, stany zapalne jelit, choroby wrzodowe żołądka i dwunastnicy,

-Układ oddechowy,

-Profilaktycznie w leczeniu chorób układu żylnego,

-W schorzeniach kostno-stawowych i reumatoidalnych,

-W leczeniu boreliozy,

-W leczeniu układu krążenia,

-W schorzeniach dermatologicznych,

-W schorzeniach laryngologicznych,

-W procesie gojenia ran.

Nawiązując do początku artykułu, jego największym atutem i zaletą są właściwości „PRZECIWBAKTERYJNE”. Bardzo ciekawie zrealizowany jest mechanizm jego działania. Propolis w I etapie uszkadza strukturę ściany bakteryjnej i błony cytoplazmatycznej, a w II etapie atakuje materiał genetyczny komórki bakteryjnej, co prowadzi do rozpadu i fragmentacji DNA. Dochodzi zatem do całkowitego zniszczenia chorej komórki. Oczywiście to działanie zależy od rodzaju szczepu bakteryjnego, stężenia propolisu i czasu ekspozycji. Udowodniono również, że propolis powoduje wzrost wrażliwości szczepów bakteryjnych na różne antybiotyki od 4 do 19 000 razy! Jest to dowód na to, że może ono potęgować nawet 3-krotnie działanie antybiotyków.

Źródło wiedzy medycznej

Prof.dr.hab. Ryszard Czarnecki

„PROPOLIS w Apiterapii”