Kategoria: Uncategorized

W przeciwieństwie do miodów kwiatowych i nektarowych, miód spadziowy powstaje jak sama nazwa wskazuje ze spadzi drzew iglastych i liściastych. A dokładnie z ich soków. Zawdzięczamy to mszycą miodówką, czerwcom i innym owadom ssącym które pasożytują właśnie na tych drzewach. Wgryzając się w nie i sącząc z nich sok. Wchłonięte nadwyżki wydalają ze swojego organizmu na zewnątrz w postaci lepkich i lśniących kropel. Te natomiast swoim zapachem zwabiają do siebie pszczoły które uwielbiają delektować się tą słodyczą . W Polsce spadź występuje od wiosny do jesieni jest to okres wylęgania się w/w mszyc i czerwców.W tym właśnie czasie składają one jaja miedzy igłami na drzewie. Dodatkowo musi wystąpić specyficzny mikro- klimat, wilgoć i temperatura. Często sama matka natura krzyżuje plany pszczołom na dobre zbiory. Gwałtowne i intensywne opady deszczu które ostatnio coraz częściej występują w naszym kraju powodują całkowite spłukanie spadzi. Również coraz lżejsze zimy i nie równomierna temperatura podczas nich, mają na to wpływ. Żerujące owady bardzo silnie reagują na wzrost temperatury powietrza i odbierają to jak sygnał do składania jaj. A jej obniżenie w przeciągu kilkunastu godzin- zaziębienie jaj. W Polsce wyróżniamy dwa rodzaje spadzi: spadź liściasta i iglasta. Liściasta najcześciej pozyskiwana jest z klonów jaworów, lip i dębów. Ma ona zdecydowanie jaśniejszy kolor od spadzi iglastej. Jednak pod wpływem światła i tlenu stopniowo ciemnieje. Spadź iglasta to głównie jodły, sosny, świerki i modrzewie. Ma specyficzny żywiczny aromat, jego barwa jest ciemno zielona wpadająca w czerń lub koniak. Jest gęsty i lepki, posiada bardzo dużo mikro i makro składników odżywczych. Wszystkie te właściwości i sposoby jego występowania które ciężko zaplanować ( w przeciwieństwie do miodów nektarowo-spadziowych) wpływają na jego cenę. Dodatkowo jest miodem ciężkim, gęstym i trudnym do odwirowania. Pamiętajmy że wzbogacając nasze potrawy, napoje gorące, kawę, herbatę w ten rodzaj miodu, temperatura nie powinna być większa niż 40 C.

Odkłady pszczele, ule odkładowe. Tak w języku pszczelarskim nazywane są młode rodziny pszczele pozyskiwane ze starszych liczniejszych i silniejszych dojrzałych rodzin pszczelich. Można je porównać do małego szczeniaka którym trzeba się zaopiekować by wyrósł na zdrowego i silnego psa. Sama pszczoła jako pojedynczy owad nie zalicza się do jednostki, dopiero całą rodzine pszczelą można określić jako jeden żywy organizm. Odkład pszczeli składa się zazwyczaj z pięciu ramek, 3 ramki z czerwiem krytym obsiadanym i grzanym przez pszczoły, oraz 2 ramki osłonowe z pokarmem (zarówno miodem i pierzgą). Oczywiście można tworzyć również odkłady silniejsze.Wykonać je możemy z  jednego ula tzw.macierzaka lub kilku tzw składaniec.

Istotną sprawą jest wprawienie w ” życie pszczele” nowego odkładu. Dobrze jest przed przełożeniem pszczół z ula odkładowego do ich nowego domu pozostawić na ok 3 godziny w miejscu w którym mają być docelowo.Pszczoły dokonuję rozpoznania nowego terenu, położenia ula, wylotka względem słońca. A przez tzw taniec pszczeli, wykonywany przed ulem informują o tym resztę towarzyszek. Trzeba mieć na uwadze że pszczoły obsiadające i grzejące czerw nie są w hierarchii  ula pszczołami zbieraczkami/lotnymi. Zajmują się głównie wychowaniem młodego pokolenia. W tym właśnie okresie ważne  jest podkarmianie. Można to zrobić za pomocą specjalnego ciasta pszczelego lub syropu cukrowego. Drugim istotnym czynnikiem podkarmiania jest możliwość stymulowania czerwienia matki pszczelej. Widząc plastry zapełniają się jedzeniem “matka” interpretuje to jako odpowiedni czas i miejsce dla powiększenia rodziny. Składa w tedy maksymalną ilość jaj w ciągu doby (od 1500 do 3000).Często popełnianym błędem przez nowicjuszy jest zbyt duża ilość pokarmu podawana jednorazowo. Większy efekt przyniesie mniejsza ilość podawana częściej.